Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ.
Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos.
Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.
I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Nox atra rerum cóntegit
Terræ colóres ómnium:
Nos confiténtes póscimus
Te, juste judex córdium.
Ut áuferas piácula,
Sordésque mentis ábluas:
Donésque, Christe, grátiam,
Ut arceántur crímina.
Mens ecce torpet ímpia,
Quam culpa mordet nóxia:
Obscúra gestit tóllere,
Et te, Redémptor, quǽrere.
Repélle tu calíginem
Intrínsecus quam máxime,
Ut in beáto gáudeat
Se collocári lúmine.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Noc ciemna pokrywa
Barwy wszystkich rzeczy ziemskich:
My wysławiając błagamy
Cię, sprawiedliwy Sędzio serc:
Ażebyś usunął przewinienia
I zmył brudy duszy:
A dał, Chryste, łaskę,
By odwróciły się grzechy.
Oto bezwładny duch bezbożny,
Którego kąsa wina zgubna:
Pragnie usunąć to, co ciemne,
I do Ciebie, Odkupicielu dążyć.
Usuń Ty ciemność
Szczególnie wewnątrz panującą,
By dusza radowała się
Z umieszczenia w świetle błogosławionym.
Udziel, Ojcze najmiłościwszy,
I Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystkie wieki.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Dómine Deus.
Psalmus 68 [1]
68:2 Salvum me fac, Deus: * quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
68:3 Infíxus sum in limo profúndi: * et non est substántia.
68:3 Veni in altitúdinem maris: * et tempéstas demérsit me.
68:4 Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: * defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
68:5 Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, * qui odérunt me gratis.
68:5 Confortáti sunt qui persecúti sunt me inimíci mei injúste: * quæ non rápui, tunc exsolvébam.
68:6 Deus, tu scis insipiéntiam meam: * et delícta mea a te non sunt abscóndita.
68:7 Non erubéscant in me qui exspéctant te, Dómine, * Dómine virtútum.
68:7 Non confundántur super me * qui quǽrunt te, Deus Israël.
68:8 Quóniam propter te sustínui oppróbrium: * opéruit confúsio fáciem meam.
68:9 Extráneus factus sum frátribus meis, * et peregrínus fíliis matris meæ.
68:10 Quóniam zelus domus tuæ comédit me: * et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
68:11 Et opérui in jejúnio ánimam meam: * et factum est in oppróbrium mihi.
68:12 Et pósui vestiméntum meum cilícium: * et factus sum illis in parábolam.
68:13 Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta: * et in me psallébant qui bibébant vinum.
68:13 Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine: * tempus benepláciti, Deus.
68:14 In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, * in veritáte salútis tuæ:
68:15 Éripe me de luto, ut non infígar: * líbera me ab iis, qui odérunt me, et de profúndis aquárum.
68:16 Non me demérgat tempéstas aquæ, neque absórbeat me profúndum: * neque úrgeat super me púteus os suum.
68:17 Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua: * secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
68:18 Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo: * quóniam tríbulor, velóciter exáudi me.
68:19 Inténde ánimæ meæ, et líbera eam: * propter inimícos meos éripe me.
68:20 Tu scis impropérium meum, et confusiónem meam, * et reveréntiam meam.
68:21 In conspéctu tuo sunt omnes qui tríbulant me: * impropérium exspectávit cor meum, et misériam.
68:21 Et sustínui qui simul contristarétur, et non fuit: * et qui consolarétur, et non invéni.
68:22 Et dedérunt in escam meam fel: * et in siti mea potavérunt me acéto.
68:23 Fiat mensa eórum coram ipsis in láqueum, * et in retributiónes, et in scándalum.
68:24 Obscuréntur óculi eórum ne vídeant: * et dorsum eórum semper incúrva.
68:25 Effúnde super eos iram tuam: * et furor iræ tuæ comprehéndat eos.
68:26 Fiat habitátio eórum desérta: * et in tabernáculis eórum non sit qui inhábitet.
68:27 Quóniam quem tu percussísti, persecúti sunt: * et super dolórem vúlnerum meórum addidérunt.
68:28 Appóne iniquitátem super iniquitátem eórum: * et non intrent in justítiam tuam.
68:29 Deleántur de libro vivéntium: * et cum justis non scribántur.
68:30 Ego sum pauper et dolens: * salus tua, Deus, suscépit me.
68:31 Laudábo nomen Dei cum cántico: * et magnificábo eum in laude:
68:32 Et placébit Deo super vítulum novéllum: * córnua producéntem et úngulas.
68:33 Vídeant páuperes et læténtur: * quǽrite Deum, et vivet ánima vestra.
68:34 Quóniam exaudívit páuperes Dóminus: * et vinctos suos non despéxit.
68:35 Laudent illum cæli et terra, * mare et ómnia reptília in eis.
68:36 Quóniam Deus salvam fáciet Sion: * et ædificabúntur civitátes Juda.
68:36 Et inhabitábunt ibi, * et hereditáte acquírent eam.
68:37 Et semen servórum ejus possidébit eam: * et qui díligunt nomen ejus, habitábunt in ea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Make haste.
Psalm 68 [1]
68:2 Wybaw mię, Boże, * bo weszły wody aż do duszy mojej.
68:3 Ulgnąłem w błocie głębokim * i nie masz dna.
68:3 Przyszedłem na głębinę morską * i pogrążyła mię nawałność.
68:4 Zmęczyłem się od wołania, ochrypło gardło moje, * ustały oczy moje, gdy wyczekuję Boga mego.
68:5 Rozmnożyli się nad włosy głowy mojej * nienawidzący mnie bez przyczyny.
68:5 Wzmocnili się prześladujący mnie niesprawiedliwie, nieprzyjaciele moi, * czegom nie wydarł, wtedy oddawałem.
68:6 Boże, Ty znasz głupotę moją * i występki moje nie są Tobie tajne.
68:7 Niech nie będą zawstydzeni mną ci, którzy Cię oczekują, Panie, * Panie zastępów.
68:7 Niech nie będą zmieszani przeze mnie ci, * którzy Cię szukają, Boże Izraela.
68:8 Bo dla Ciebie znosiłem urąganie, * zelżywość okryła oblicze moje.
68:9 Stałem się obcy dla braci moich * i cudzoziemcem dla synów matki mojej.
68:10 Bo mię zawistna miłość domu Twego gryzła * i urągania urągających Tobie spadły na mnie.
68:11 I okryłem postem duszę moją * i stało mi się to na urąganie.
68:12 I oblokłem zamiast szaty włosiennicę * i stałem się im przypowieścią.
68:13 Mówili przeciwko mnie, którzy siedzieli w bramie, * i śpiewali przeciw mnie, którzy pili wino.
68:14 Ale ja modlitwę moją do Ciebie zanoszę Panie, * czas upodobania, Boże.
68:14 W wielkości miłosierdzia Twego wysłuchaj mnie * w prawdzie zbawienia Twego:
68:15 Wyrwij mię z błota, abym nie ulgnął, * wybaw mię od tych, którzy mię nienawidzą, i z głębiny wód.
68:16 Niech mnie nie zatapia nawałność wody i nie pożera mnie głębina, * ani niech nie zawiera nade mną studnia otworu swego.
68:17 Wysłuchaj mię, Panie, bo łaskawe jest miłosierdzie Twoje: * według mnóstwa litości Twoich wejrzyj na mnie.
68:18 I nie odwracaj oblicza Twego od sługi swego, * ponieważ jestem w utrapieniu, prędko wysłuchaj mię.
68:19 Przybliż się ku duszy mojej i wybaw ją, * na przekór wrogom moim wyrwij mię.
68:20 Ty znasz hańbę moją i wstyd mój * i poniżenie moje.
68:21 Przed oczyma Twymi są wszyscy, którzy mię trapią: * urągania i nędzy czekało serce moje.
68:21 I czekałem, kto by się razem smucił, a nie było, * i kto by pocieszył, a nie znalazłem.
68:22 I dali mi żółć na pokarm, * a w pragnieniu moim napoili mię octem.
68:23 Niechaj będzie stół ich przed nimi sidłem * i ku zapłacie, i na upadek.
68:24 Niech się zaćmią ich oczy, aby nie widzieli: * a grzbiet ich zawsze nachylaj.
68:25 Wylej na nich gniew Twój * i zapalczywość gniewu Twego niech ich ogarnie.
68:26 Mieszkanie ich niech się stanie puste, * a w przybytkach ich niechaj nikt nie mieszka.
68:27 Bo któregoś Ty zranił, prześladowali, * a do boleści ran moich dodawali.
68:28 Przydaj nieprawość do nieprawości ich, * a niech nie wchodzą do sprawiedliwości Twojej.
68:29 Niech będą wymazani z księgi żyjących * i niech ze sprawiedliwymi nie będą wpisani.
68:30 Jam jest ubogi i zbolały, * zbawienie Twoje, Boże, wspomogło mię.
68:31 Będę chwalił imię Boże pieśnią, * i wielbić Go będę chwalbą:
68:32 A przyjemniejsze to będzie Panu niźli młody cielec, * któremu rogi i kopyta podrastają.
68:33 Niech widzą ubodzy i niech się weselą: * szukajcie Boga, a będzie żyła dusza wasza.
68:34 Albowiem Pan wysłuchał ubogich, * a więźniami swymi nie wzgardził.
68:35 Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, * morze i wszystek płaz na nich.
68:36 Albowiem Bóg zbawi Syjon * i będą zbudowane miasta Judy.
68:36 I będą tam mieszkać * i dostaną go dziedzictwem.
68:37 I potomstwo sług Jego posiądzie go, * a którzy miłują imię Jego, będą na nim mieszkać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 69 [2]
69:2 Deus, in adjutórium meum inténde: * Dómine, ad adjuvándum me festína.
69:3 Confundántur et revereántur, * qui quǽrunt ánimam meam.
69:4 Avertántur retrórsum, et erubéscant, * qui volunt mihi mala.
69:4 Avertántur statim erubescéntes, * qui dicunt mihi: Euge, euge.
69:5 Exsúltent et læténtur in te omnes qui quǽrunt te, * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: qui díligunt salutáre tuum.
69:6 Ego vero egénus, et pauper sum: * Deus, ádjuva me.
69:6 Adjútor meus, et liberátor meus es tu: * Dómine, ne moréris.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine Deus, in adjutórium meum inténde.
|
Psalm 69 [2]
69:2 Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu, * Panie, pośpiesz się ku ratunkowi memu.
69:3 Niechaj będą zawstydzeni i pohańbieni, * którzy szukają duszy mojej.
69:4 Niech się obrócą wstecz i niech się zawstydzą, * którzy mi chcą złego.
69:4 Niech się natychmiast obrócą wstydząc się, * którzy mi mówią: Ha. ha.
69:5 Niech się weselą i radują w Tobie wszyscy, którzy Cię szukają, * i niech zawsze mówią: Niechaj uwielbiony będzie Pan, którzy miłują zbawienie Twoje.
69:6 A ja jestem ubogi i żebrak, * Boże, wspomóż mię.
69:6 Pomocnikiem moim i wybawicielem moim Ty jesteś, * Panie, nie zwlekaj.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Make haste O Lord God, to deliver me.
|
Ant. Esto mihi.
Psalmus 70 [3]
70:1 In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: * in justítia tua líbera me, et éripe me.
70:2 Inclína ad me aurem tuam, * et salva me.
70:3 Esto mihi in Deum protectórem, et in locum munítum: * ut salvum me fácias,
70:3 Quóniam firmaméntum meum, * et refúgium meum es tu.
70:4 Deus meus, éripe me de manu peccatóris, * et de manu contra legem agéntis et iníqui:
70:5 Quóniam tu es patiéntia mea, Dómine: * Dómine, spes mea a juventúte mea.
70:6 In te confirmátus sum ex útero: * de ventre matris meæ tu es protéctor meus.
70:7 In te cantátio mea semper: * tamquam prodígium factus sum multis: et tu adjútor fortis.
70:8 Repleátur os meum laude, ut cantem glóriam tuam: * tota die magnitúdinem tuam.
70:9 Ne proícias me in témpore senectútis: * cum defécerit virtus mea, ne derelínquas me.
70:10 Quia dixérunt inimíci mei mihi: * et qui custodiébant ánimam meam, consílium fecérunt in unum.
70:11 Dicéntes: Deus derelíquit eum, persequímini, et comprehéndite eum: * quia non est qui erípiat.
70:12 Deus, ne elongéris a me: * Deus meus, in auxílium meum réspice.
70:13 Confundántur, et defíciant detrahéntes ánimæ meæ: * operiántur confusióne, et pudóre qui quǽrunt mala mihi.
70:14 Ego autem semper sperábo: * et adíciam super omnem laudem tuam.
70:15 Os meum annuntiábit justítiam tuam: * tota die salutáre tuum.
70:16 Quóniam non cognóvi litteratúram, introíbo in poténtias Dómini: * Dómine, memorábor justítiæ tuæ solíus.
70:17 Deus, docuísti me a juventúte mea: * et usque nunc pronuntiábo mirabília tua.
70:18 Et usque in senéctam et sénium: * Deus, ne derelínquas me,
70:18 Donec annúntiem brácchium tuum * generatióni omni, quæ ventúra est:
70:19 Poténtiam tuam, et justítiam tuam, Deus, usque in altíssima, quæ fecísti magnália: * Deus, quis símilis tibi?
70:20 Quantas ostendísti mihi tribulatiónes multas et malas: et convérsus vivificásti me: * et de abýssis terræ íterum reduxísti me:
70:21 Multiplicásti magnificéntiam tuam: * et convérsus consolátus es me.
70:22 Nam et ego confitébor tibi in vasis psalmi veritátem tuam: * Deus, psallam tibi in cíthara, Sanctus Israël.
70:23 Exsultábunt lábia mea cum cantávero tibi: * et ánima mea, quam redemísti.
70:24 Sed et lingua mea tota die meditábitur justítiam tuam: * cum confúsi et revériti fúerint, qui quærunt mala mihi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Be Thou my God.
Psalm 70 [3]
70:1 W Tobie, Panie, pokładam nadzieję, niech nie będę zawstydzony na wieki: * w sprawiedliwości Twojej wybaw mię i wyrwij mię.
70:2 Nakłoń ku mnie ucha Twego * i zbaw mię.
70:3 Bądź mi Bogiem obrońcą, miejscem obronnym, * abyś mię zbawił.
70:3 Albowiem twierdzą moją * i ucieczką moją Ty jesteś.
70:4 Boże mój, wyrwij mię z ręki grzesznika * i z ręki czyniącego przeciw prawu i bezbożnego:
70:5 Albowiem Ty jesteś cierpliwością moją, Panie, * Panie, nadziejo moja od młodości mojej.
70:6 Na Tobie wspierałem się od żywota, * od łona matki mojej Tyś obrońcą moim.
70:7 O Tobie śpiewanie moje zawsze: * jak dziwowiskiem stałem się dla wielu, bo Ty byłeś wspomożycielem mocnym.
70:8 Niechaj będą napełnione usta moje chwałą, abym śpiewał sławę Twoją, * cały dzień wielmożność Twoją.
70:9 Nie odrzucaj mnie w czas starości, * gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mnie.
70:10 Albowiem mówili wrogowie moi przeciwko mnie, * a którzy czyhali na duszę moją, naradę uczynili razem.
70:11 Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie i pojmajcie go, * bo nie masz, kto by wyrwał.
70:12 Boże, nie oddalaj się ode mnie, * Boże mój spojrzyj ku pomocy mojej.
70:13 Niech będą zawstydzeni i niech ustaną uwłaczający duszy mojej, * niech będą okryci hańbą i wstydem, którzy mi szukają złego.
70:14 A ja zawsze nadzieję mieć będę * i przyczynię się do wszystkiej chwały Twojej.
70:15 Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość Twoją, * cały dzień zbawienie Twoje.
70:16 Ponieważ w piśmie nie jestem biegły, wnijdę w możne sprawy Pańskie, * Panie, będę wspominał sprawiedliwość Twoją tylko.
70:17 Boże, uczyłeś mię od młodości mojej, * i aż dotąd będę opowiadał cuda Twoje.
70:18 I aż do starości i sędziwości, * Boże, nie opuszczaj mnie:
70:18 Aż opowiem ramię Twe * całemu pokoleniu, które ma przyjść.
70:19 Moc Twoja i sprawiedliwość Twoja, Boże, aż do wysokości, gdzie wielkie rzeczy uczyniłeś: * Boże, któż podobny Tobie?
70:20 Jak wiele złych ucisków ukazałeś mi, ale znowu ożywiłeś mię * i z przepaści ziemskich znowu mię wywiodłeś.
70:21 Rozmnożyłeś wielmożność Twoją * i znowu mnie pocieszyłeś.
70:22 Bo i ja wysławiać Cię będę na harfie, wyśpiewam prawdę Twoją Boże, * będę Ci grał na cytrze, Święty Izraela.
70:23 Rozradują się wargi moje, kiedy Ci będę śpiewał, * i dusza moja, którą wykupiłeś.
70:24 Ale i język mój cały dzień będzie głosił sprawiedliwość Twoją, * kiedy zawstydzeni i pohańbieni będą, którzy szukają mej zguby.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 71 [4]
71:2 Deus, judícium tuum regi da: * et justítiam tuam fílio regis:
71:2 Judicáre pópulum tuum in justítia, * et páuperes tuos in judício.
71:3 Suscípiant montes pacem pópulo: * et colles justítiam.
71:4 Judicábit páuperes pópuli, et salvos fáciet fílios páuperum: * et humiliábit calumniatórem.
71:5 Et permanébit cum sole, et ante lunam, * in generatióne et generatiónem.
71:6 Descéndet sicut plúvia in vellus: * et sicut stillicídia stillántia super terram.
71:7 Oriétur in diébus ejus justítia, et abundántia pacis: * donec auferátur luna.
71:8 Et dominábitur a mari usque ad mare: * et a flúmine usque ad términos orbis terrárum.
71:9 Coram illo prócident Æthíopes: * et inimíci ejus terram lingent.
71:10 Reges Tharsis, et ínsulæ múnera ófferent: * reges Árabum et Saba dona addúcent.
71:11 Et adorábunt eum omnes reges terræ: * omnes gentes sérvient ei:
71:12 Quia liberábit páuperem a poténte: * et páuperem, cui non erat adjútor.
71:13 Parcet páuperi et ínopi: * et ánimas páuperum salvas fáciet.
71:14 Ex usúris et iniquitáte rédimet ánimas eórum: * et honorábile nomen eórum coram illo.
71:15 Et vivet, et dábitur ei de auro Arábiæ, et adorábunt de ipso semper: * tota die benedícent ei.
71:16 Et erit firmaméntum in terra in summis móntium, superextollétur super Líbanum fructus ejus: * et florébunt de civitáte sicut fænum terræ.
71:17 Sit nomen ejus benedíctum in sǽcula: * ante solem pérmanet nomen ejus.
71:17 Et benedicéntur in ipso omnes tribus terræ: * omnes gentes magnificábunt eum.
71:18 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, * qui facit mirabília solus:
71:19 Et benedíctum nomen majestátis ejus in ætérnum: * et replébitur majestáte ejus omnis terra: fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Esto mihi, Dómine, in Deum protectórem.
|
Psalm 71 [4]
71:2 Boże, daj sąd Twój królowi, * a sprawiedliwość Twoją synowi królewskiemu:
71:2 Aby sądził lud Twój w sprawiedliwości, * a ubogich Twych w rozsądku.
71:3 Niech przyjmą góry pokój dla ludu, * a pagórki sprawiedliwość.
71:4 Będzie sądził ubogich z ludu i wybawi synów ubogich, * a poniży ciemiężyciela.
71:5 I będzie trwał ze słońcem i przed księżycem, * z pokolenie na pokolenie.
71:6 Zstąpi jak deszcz na runo * i jak krople na ziemię kapiące.
71:7 Wzejdzie za dni jego sprawiedliwość i obfitość pokoju, * póki nie zginie księżyc.
71:8 I będzie panował od morza aż do morza, * i od rzeki aż do krańców okręgu ziemi.
71:9 Przed nim będą padać Etiopowie, * a nieprzyjaciele jego ziemię lizać będą.
71:10 Królowie Tarszisz i wyspy przyniosą dary, * królowie Arabów i Saby przywiozą upominki.
71:11 I będą mu się kłaniać wszyscy królowie ziemi, * wszystkie narody będą mu służyć.
71:12 Albowiem wyzwoli ubogiego od możnego, * i nędznego, który nie miał pomocnika.
71:13 Oszczędzi ubogiego i nędzarza, * a dusze ubogich ocali.
71:14 Od lichwy i nieuczciwości wykupi dusze ich, * a imię ich będzie we czci u niego.
71:15 I będzie żył, i dadzą mu ze złota Arabii, i będą zawsze kłaniać się dla niego, * cały dzień będą go błogosławić.
71:16 I będzie utwierdzenie na ziemi, na wierzchu gór, podniesie się nad Liban urodzaj jej, * i rozkwitną się z miasta jako zioła polne.
71:17 Niech będzie imię jego na wieki błogosławione, * przed słońcem trwa imię jego.
71:17 I będą w nim błogosławione wszystkie pokolenia ziemi, * wszystkie narody wielbić go będą.
71:18 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, * który sam czyni dziwy.
71:19 I błogosławione imię majestatu Jego na wieki, * i będzie napełniona majestatem Jego wszystka ziemia. Stań się. Stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Be Thou my God my protector.
|
Ant. Liberásti virgam.
Psalmus 72 [5]
72:1 Quam bonus Israël Deus, * his, qui recto sunt corde!
72:2 Mei autem pæne moti sunt pedes: * pæne effúsi sunt gressus mei.
72:3 Quia zelávi super iníquos, * pacem peccatórum videns.
72:4 Quia non est respéctus morti eórum: * et firmaméntum in plaga eórum.
72:5 In labóre hóminum non sunt, * et cum homínibus non flagellabúntur:
72:6 Ídeo ténuit eos supérbia, * opérti sunt iniquitáte et impietáte sua.
72:7 Pródiit quasi ex ádipe iníquitas eórum: * transiérunt in afféctum cordis.
72:8 Cogitavérunt, et locúti sunt nequítiam: * iniquitátem in excélso locúti sunt.
72:9 Posuérunt in cælum os suum: * et lingua eórum transívit in terra.
72:10 Ídeo convertétur pópulus meus hic: * et dies pleni inveniéntur in eis.
72:11 Et dixérunt: Quómodo scit Deus, * et si est sciéntia in excélso?
72:12 Ecce, ipsi peccatóres, et abundántes in sǽculo, * obtinuérunt divítias.
72:13 Et dixi: Ergo sine causa justificávi cor meum, * et lavi inter innocéntes manus meas:
72:14 Et fui flagellátus tota die, * et castigátio mea in matutínis.
72:15 Si dicébam: Narrábo sic: * ecce, natiónem filiórum tuórum reprobávi.
72:16 Existimábam ut cognóscerem hoc, * labor est ante me:
72:17 Donec intrem in Sanctuárium Dei: * et intéllegam in novíssimis eórum.
72:18 Verúmtamen propter dolos posuísti eis: * dejecísti eos dum allevaréntur.
72:19 Quómodo facti sunt in desolatiónem, súbito defecérunt: * periérunt propter iniquitátem suam.
72:20 Velut sómnium surgéntium, Dómine, * in civitáte tua imáginem ipsórum ad níhilum rédiges.
72:21 Quia inflammátum est cor meum, et renes mei commutáti sunt: * et ego ad níhilum redáctus sum, et nescívi.
72:23 Ut juméntum factus sum apud te: * et ego semper tecum.
72:24 Tenuísti manum déxteram meam: et in voluntáte tua deduxísti me, * et cum glória suscepísti me.
72:25 Quid enim mihi est in cælo? * et a te quid vólui super terram?
72:26 Defécit caro mea, et cor meum: * Deus cordis mei, et pars mea Deus in ætérnum.
72:27 Quia ecce, qui elóngant se a te, períbunt: * perdidísti omnes, qui fornicántur abs te.
72:28 Mihi autem adhærére Deo bonum est: * pónere in Dómino Deo spem meam:
72:28 Ut annúntiem omnes prædicatiónes tuas, * in portis fíliæ Sion.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Thou hast redeemed the rod.
Psalm 72 [5]
72:1 Jak dobry jest Bóg dla Izraela, * dla tych, którzy są prostego serca.
72:2 Ale moje nogi mało się nie potknęły, * mało nie poślizgnęły się kroki moje.
72:3 Bo unosiłem się przeciw przewrotnym, * widząc pokój grzeszników.
72:4 Albowiem nie masz u nich względu na śmierć, * ani nie przedłuża się ich utrapienie.
72:5 Nie masz ich w mozole ludzi * i z ludźmi nie będą karani.
72:6 Przeto objęła ich pycha, * okryli się nieprawością i niezbożnością swoją.
72:7 Wystąpiła jakby z tłustości nieprawość ich, * puścili się za żądzami serca.
72:8 Myśleli i mówili złośliwie, * o nieprawości wyniośle mówili.
72:9 Podnieśli ku niebu usta swoje, * a ich język przechodził po ziemi.
72:10 Przeto i lud mój obróci się tutaj * i dni pełne znajdą się między nimi.
72:11 I mówili: Jakże wie Bóg * i czy jest poznanie na wysokości?
72:12 Oto tacy są grzesznicy, a obfitują na świecie * i otrzymali bogactwa.
72:13 I rzekłem: A więc na próżno trzymałem w sprawiedliwości serce swe * i umywałem między niewinnymi ręce moje:
72:14 I byłem biczowany cały dzień, * a karanie moje było co rana.
72:15 Gdybym powiedział: Tak mówić będę, * oto bym ród synów Twoich potępił.
72:16 Zastanowiłem się, aby to zrozumieć, * za trudne jest to dla mnie:
72:17 Aż wnijdę do świątyni Bożej * i zrozumiem ich koniec.
72:18 Bo zaprawdę dla zdrad nagotowałeś ich, * strąciłeś ich, gdy się podnosili.
72:19 Jakże są opuszczeni, ustali nagle: * zginęli dla nieprawości swojej.
72:20 Jak sen u wstających, Panie, * w mieście Twym obraz ich wniwecz obrócisz.
72:21 Bo się zapaliło serce moje i odmieniły się nerki moje, * a ja wniwecz obrócony byłem i nie wiedziałem.
72:23 Jak bydlę stałem się przed Tobą: * a ja zawsze z Tobą.
72:24 Ująłeś mię za prawą rękę moją: i według woli Twojej prowadziłeś mię, * i przyjąłeś mię z chwałą.
72:25 Bo cóż ja mam w niebie? * Albo czego chciałem na ziemi oprócz Ciebie?
72:26 Ustało ciało moje i serce moje: * Boże serca mojego i części moja, Boże na wieki.
72:27 Bo oto, którzy się oddalają od Ciebie, zginą, * zatraciłeś wszystkich, którzy cudzołożą z dala od Ciebie.
72:28 Ale mnie dobrze jest trwać przy Bogu, * pokładać w Panu Bogu nadzieję moją:
72:28 Abym opowiadał wszystką chwałę Twoją * w bramach córki Syjońskiej.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 73 [6]
73:1 Ut quid, Deus, repulísti in finem: * irátus est furor tuus super oves páscuæ tuæ?
73:2 Memor esto congregatiónis tuæ, * quam possedísti ab inítio.
73:2 Redemísti virgam hereditátis tuæ: * mons Sion, in quo habitásti in eo.
73:3 Leva manus tuas in supérbias eórum in finem: * quanta malignátus est inimícus in sancto!
73:4 Et gloriáti sunt qui odérunt te: * in médio solemnitátis tuæ.
73:5 Posuérunt signa sua, signa: * et non cognovérunt sicut in éxitu super summum.
73:6 Quasi in silva lignórum secúribus excidérunt jánuas ejus in idípsum: * in secúri et áscia dejecérunt eam.
73:7 Incendérunt igni Sanctuárium tuum: * in terra polluérunt tabernáculum nóminis tui.
73:8 Dixérunt in corde suo cognátio eórum simul: * Quiéscere faciámus omnes dies festos Dei a terra.
73:9 Signa nostra non vídimus, jam non est prophéta: * et nos non cognóscet ámplius.
73:10 Úsquequo, Deus, improperábit inimícus: * irrítat adversárius nomen tuum in finem?
73:11 Ut quid avértis manum tuam, et déxteram tuam, * de médio sinu tuo in finem?
73:12 Deus autem Rex noster ante sǽcula: * operátus est salútem in médio terræ.
73:13 Tu confirmásti in virtúte tua mare: * contribulásti cápita dracónum in aquis.
73:14 Tu confregísti cápita dracónis: * dedísti eum escam pópulis Æthíopum.
73:15 Tu dirupísti fontes, et torréntes: * tu siccásti flúvios Ethan.
73:16 Tuus est dies, et tua est nox: * tu fabricátus es auróram et solem.
73:17 Tu fecísti omnes términos terræ: * æstátem et ver tu plasmásti ea.
73:18 Memor esto hujus, inimícus improperávit Dómino: * et pópulus insípiens incitávit nomen tuum.
73:19 Ne tradas béstiis ánimas confiténtes tibi, * et ánimas páuperum tuórum ne obliviscáris in finem.
73:20 Réspice in testaméntum tuum: * quia repléti sunt, qui obscuráti sunt terræ dómibus iniquitátum.
73:21 Ne avertátur húmilis factus confúsus: * pauper et inops laudábunt nomen tuum.
73:22 Exsúrge, Deus, júdica causam tuam: * memor esto improperiórum tuórum, eórum quæ ab insipiénte sunt tota die.
73:23 Ne obliviscáris voces inimicórum tuórum: * supérbia eórum, qui te odérunt, ascéndit semper.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Liberásti virgam hereditátis tuæ.
|
Psalm 73 [6]
73:1 Czemużeś, Boże, odegnał na zawsze, * rozgniewała się zapalczywość Twoja na owce pastwiska Twego?
73:2 Wspomnij na zgromadzenie Twoje, * które posiadłeś od początku.
73:2 Odkupiłeś pręt dziedzictwa Twego, * górę Syjon, na której zamieszkałeś.
73:3 Podnieś ręce Twoje na pychę ich do końca, * jak wiele złego uczynił nieprzyjaciel w świątyni!
73:4 I chlubili się, którzy Cię nienawidzą * wpośród święta uroczystego Twego.
73:5 Postawili znaki swoje jako trofea, * a nie poznali jak na bramie na szczycie.
73:6 Jak w lesie drzew siekierami wyrąbali drzwi Jego razem, * toporem i siekierą obalili je.
73:7 Spalili ogniem świątynię Twą, * na ziemi splugawili przybytek imienia Twego.
73:8 Mówili w sercu swoim, rodzaj ich razem: * Uczyńmy, żeby ustały wszystkie święta Boże na ziemi.
73:9 Znaków naszych nie widzieliśmy, już nie masz proroka * i już nas więcej nie pozna.
73:10 Dokądże, Boże, nieprzyjaciel urągać będzie? * Czyż ma przeciwnik drażnić imię Twe do końca?
73:11 Czemuż odwracasz rękę Twoją i prawicę Twoją * spośród łona Twego do końca?
73:12 Ale Bóg, król nasz przed wiekami, * sprawił zbawienie pośród ziemi.
73:13 Ty utwierdziłeś mocą Twoją morze, * pokruszyłeś głowy smoków w wodach.
73:14 Ty starłeś głowy smokowi, * dałeś Go na pokarm ludom Etiopii.
73:15 Ty otworzyłeś źródła i potoki, * Ty wysuszyłeś rzeki Etan.
73:16 Twój jest dzień i Twoja jest noc, * Ty utworzyłeś zorzę i słońce.
73:17 Ty uczyniłeś wszystkie granice ziemi, * lato i wiosnę Ty sprawiłeś.
73:18 Pamiętaj na to, nieprzyjaciel urągał Panu, * a lud bezrozumny drażnił imię Twoje.
73:19 Nie wydawaj zwierzętom dusz wyznających Ciebie, * i dusz ubogich Twoich nie zapominaj do końca.
73:20 Wejrzyj na przymierze Twoje, * albowiem najpodlejsi posiedli na ziemi pełno domów nieprawości.
73:21 Niech się nie wraca nędzny zawstydzony, * ubogi i niedostatni będą chwalić imię Twoje.
73:22 Powstań Boże, rozsądź sprawę Twoją, * pomnij na zniewagi Twoje, te, które się dzieją od głupiego cały dzień.
73:23 Nie zapominaj głosów nieprzyjaciół Twoich: * pycha tych, którzy Cię nienawidzą, zawsze idzie ku górze.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Thou hast redeemed the rod of Thine inheritance.
|
Ant. Et invocábimus.
Psalmus 74 [7]
74:2 Confitébimur tibi, Deus: * confitébimur, et invocábimus nomen tuum.
74:3 Narrábimus mirabília tua: * cum accépero tempus, ego justítias judicábo.
74:4 Liquefácta est terra, et omnes qui hábitant in ea: * ego confirmávi colúmnas ejus.
74:5 Dixi iníquis: Nolíte iníque ágere: * et delinquéntibus: Nolíte exaltáre cornu:
74:6 Nolíte extóllere in altum cornu vestrum: * nolíte loqui advérsus Deum iniquitátem.
74:7 Quia neque ab Oriénte, neque ab Occidénte, neque a desértis móntibus: * quóniam Deus judex est.
74:8 Hunc humíliat, et hunc exáltat: * quia calix in manu Dómini vini meri plenus misto.
74:9 Et inclinávit ex hoc in hoc: verúmtamen fæx ejus non est exinaníta: * bibent omnes peccatóres terræ.
74:10 Ego autem annuntiábo in sǽculum: * cantábo Deo Jacob.
74:11 Et ómnia córnua peccatórum confríngam: * et exaltabúntur córnua justi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. And we will call.
Psalm 74 [7]
74:2 Sławić Cię będziemy, Boże, * sławić będziemy i wzywać imienia Twego.
74:3 Opowiadać będziemy o Twoich cudach: * gdy obiorę czas, ja ze sprawiedliwością sądzić będę.
74:4 Roztopiła się ziemia i wszyscy, którzy mieszkają na niej, * ja jej filary umocniłem.
74:5 Mówiłem nieprawym: Nie czyńcie nieprawości, * a występnym: Nie podnoście rogu.
74:6 Nie podnoście ku górze rogu waszego, * nie mówcie przeciw Bogu nieprawości.
74:7 Bo ani od wschodu ani od zachodu, ani od pustynnych gór: * albowiem Bóg jest sędzią.
74:8 Tego poniża, a owego podwyższa: * bo w ręce Pańskiej jest kielich wina szczerego, pełen zmieszania.
74:9 I nachylił tu i tam, wszakże osad jego nie wylał się: * będą pić wszyscy grzesznicy ziemi.
74:10 A ja będę opowiadał na wieki, * będę śpiewał Bogu Jakubowemu.
74:11 I wszystkie rogi grzeszników połamię, * a rogi sprawiedliwego będą wywyższone.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 75 [8]
75:2 Notus in Judǽa Deus: * in Israël magnum nomen ejus.
75:3 Et factus est in pace locus ejus: * et habitátio ejus in Sion.
75:4 Ibi confrégit poténtias árcuum, * scutum, gládium, et bellum.
75:5 Illúminans tu mirabíliter a móntibus ætérnis: * turbáti sunt omnes insipiéntes corde.
75:6 Dormiérunt somnum suum: * et nihil invenérunt omnes viri divitiárum in mánibus suis.
75:7 Ab increpatióne tua, Deus Jacob, * dormitavérunt qui ascendérunt equos.
75:8 Tu terríbilis es, et quis resístet tibi? * ex tunc ira tua.
75:9 De cælo audítum fecísti judícium: * terra trémuit et quiévit,
75:10 Cum exsúrgeret in judícium Deus, * ut salvos fáceret omnes mansuétos terræ.
75:11 Quóniam cogitátio hóminis confitébitur tibi: * et relíquiæ cogitatiónis diem festum agent tibi.
75:12 Vovéte, et réddite Dómino, Deo vestro: * omnes, qui in circúitu ejus affértis múnera.
75:13 Terríbili et ei qui aufert spíritum príncipum, * terríbili apud reges terræ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Et invocábimus nomen tuum, Dómine.
|
Psalm 75 [8]
75:2 Znany jest Bóg w Judzie, * w Izraelu wielkie jest imię Jego.
75:3 I stało się w pokoju miejsce Jego, * i mieszkanie Jego na Syjonie.
75:4 Tam połamał potęgę łuków, * tarczę, miecz i wojnę.
75:5 Zajaśniałeś cudownie z gór wiekuistych: * strwożyli się wszyscy głupiego serca.
75:6 Zasnęli snem swoim * i nic nie znaleźli wszyscy bogaci mężowie w rękach swoich.
75:7 Od łajania Twego, Boże Jakuba, * posnęli ci, co wsiedli na konie.
75:8 Ty jesteś straszliwy i któż się sprzeciwi Tobie * w chwili gniewu Twego?
75:9 Z nieba ogłosiłeś sąd: * ziemia zadrżała i umilkła.
75:10 Gdy powstał Bóg na sąd, * aby wybawić wszystkich cichych ziemi.
75:11 Bo myśl człowieka będzie sławić Ciebie, * a resztki myśli będą Ci świętować.
75:12 Śluby czyńcie i oddajcie Panu Bogu waszemu, * wszyscy, którzy wokoło Niego przynosicie dary.
75:13 Straszliwemu i Temu, który odejmuje ducha książętom, * strasznemu dla królów ziemskich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. And we will call upon Thy name, O Lord.
|
Ant. Tu es Deus.
Psalmus 76 [9]
76:2 Voce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Deum, et inténdit mihi.
76:3 In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, mánibus meis nocte contra eum: * et non sum decéptus.
76:4 Rénuit consolári ánima mea, * memor fui Dei, et delectátus sum, et exercitátus sum: et defécit spíritus meus.
76:5 Anticipavérunt vigílias óculi mei: * turbátus sum, et non sum locútus.
76:6 Cogitávi dies antíquos: * et annos ætérnos in mente hábui.
76:7 Et meditátus sum nocte cum corde meo, * et exercitábar, et scopébam spíritum meum.
76:8 Numquid in ætérnum proíciet Deus: * aut non appónet ut complacítior sit adhuc?
76:9 Aut in finem misericórdiam suam abscíndet, * a generatióne in generatiónem?
76:10 Aut obliviscétur miseréri Deus? * aut continébit in ira sua misericórdias suas?
76:11 Et dixi: Nunc cœpi: * hæc mutátio déxteræ Excélsi.
76:12 Memor fui óperum Dómini: * quia memor ero ab inítio mirabílium tuórum.
76:13 Et meditábor in ómnibus opéribus tuis: * et in adinventiónibus tuis exercébor.
76:14 Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster? * tu es Deus qui facis mirabília.
76:15 Notam fecísti in pópulis virtútem tuam: * redemísti in brácchio tuo pópulum tuum, fílios Jacob et Joseph.
76:17 Vidérunt te aquæ, Deus, vidérunt te aquæ: * et timuérunt, et turbátæ sunt abýssi.
76:18 Multitúdo sónitus aquárum: * vocem dedérunt nubes.
76:18 Étenim sagíttæ tuæ tránseunt: * vox tonítrui tui in rota.
76:19 Illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ: * commóta est, et contrémuit terra.
76:20 In mari via tua, et sémitæ tuæ in aquis multis: * et vestígia tua non cognoscéntur.
76:21 Deduxísti sicut oves pópulum tuum, * in manu Móysi et Aaron.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Thou art the God.
Psalm 76 [9]
76:2 Głosem moim wołałem do Pana, * głosem moim do Boga, i wysłuchał mię.
76:3 W dzień utrapienia mego szukałem Boga, ręce moje w nocy ku Niemu wyciągałem, * i nie jestem zawiedziony.
76:4 Nie chciała się dać pocieszyć dusza moja: * wspomniałem na Boga, i uradowałem się, i rozmyślałem, a ustał duch mój.
76:5 Oczy moje uprzedzały straże nocne, * strwożyłem się, a nie mówiłem.
76:6 Rozmyślałem o dniach starodawnych * i lata wieczne miałem w pamięci.
76:7 I rozważałem w nocy w sercu moim, * i rozpamiętywałem, i przetrząsałem ducha mojego.
76:8 Czyż na wieki Bóg odrzuci * i czy już więcej nie będzie łaskaw?
76:9 Czyż do końca odejmie miłosierdzie swoje * z pokolenia na pokolenie?
76:10 Czyż Bóg zapomni zmiłować się, * albo w gniewie swym wstrzyma miłosierdzie swoje?
76:11 I rzekłem: Teraz począłem, * ta jest odmiana prawicy Najwyższego.
76:12 Wspominałem na sprawy Pańskie, * bo będę pamiętał o dziwach Twoich od początku.
76:13 I będę rozmyślał o wszystkich sprawach Twoich, * i będę rozważał przedziwne czyny Twoje.
76:14 Boże, w świętości droga Twoja: któryż bóg jest tak wielki, jak Bóg nasz? * Ty jesteś ten Bóg, który dziwy czyni.
76:15 Objawiłeś między narodami moc Twoją, * odkupiłeś ramieniem Twoim lud Twój, synów Jakuba i Józefa.
76:17 Ujrzały Cię wody Boże, ujrzały Cię wody * i ulękły się i zadrżały głębiny.
76:18 Wielki był szum wód, * obłoki głos wypuściły.
76:18 Ale i strzały Twoje przelatują: * głos gromu Twego naokoło.
76:19 Błyskawice Twoje okrąg ziemi oświecały, * wzruszyła się i zatrzęsła się ziemia.
76:20 Na morzu jest droga Twoja i ścieżki Twoje na wodach wielkich, * a śladów Twoich znać nie będzie.
76:21 Prowadziłeś lud Twój jak owce * ręką Mojżesza i Aarona.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 77 [10]
77:1 Atténdite, pópule meus, legem meam: * inclináte aurem vestram in verba oris mei.
77:2 Apériam in parábolis os meum: * loquar propositiónes ab inítio.
77:3 Quanta audívimus et cognóvimus ea: * et patres nostri narravérunt nobis.
77:4 Non sunt occultáta a fíliis eórum: * in generatióne áltera.
77:4 Narrántes laudes Dómini, et virtútes ejus: * et mirabília ejus, quæ fecit.
77:5 Et suscitávit testimónium in Jacob: * et legem pósuit in Israël.
77:5 Quanta mandávit pátribus nostris nota fácere ea fíliis suis: * ut cognóscat generátio áltera.
77:6 Fílii qui nascéntur, et exsúrgent, * et narrábunt fíliis suis.
77:7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscántur óperum Dei: * et mandáta ejus exquírant.
77:8 Ne fiant sicut patres eórum: * generátio prava et exásperans.
77:8 Generátio, quæ non diréxit cor suum: * et non est créditus cum Deo spíritus ejus.
77:9 Fílii Ephrem intendéntes et mitténtes arcum: * convérsi sunt in die belli.
77:10 Non custodiérunt testaméntum Dei: * et in lege ejus noluérunt ambuláre.
77:11 Et oblíti sunt benefactórum ejus: * et mirabílium ejus quæ osténdit eis.
77:12 Coram pátribus eórum fecit mirabília in terra Ægýpti: * in campo Táneos.
77:13 Interrúpit mare, et perdúxit eos: * et státuit aquas quasi in utre.
77:14 Et dedúxit eos in nube diéi: * et tota nocte in illuminatióne ignis.
77:15 Interrúpit petram in erémo: * et adaquávit eos velut in abýsso multa.
77:16 Et edúxit aquam de petra: * et dedúxit tamquam flúmina aquas.
77:17 Et apposuérunt adhuc peccáre ei: * in iram excitavérunt Excélsum in inaquóso.
77:18 Et tentavérunt Deum in córdibus suis, * ut péterent escas animábus suis.
77:19 Et male locúti sunt de Deo: * dixérunt: Numquid póterit Deus paráre mensam in desérto?
77:20 Quóniam percússit petram, et fluxérunt aquæ: * et torréntes inundavérunt.
77:20 Numquid et panem póterit dare, * aut paráre mensam pópulo suo?
77:21 Ídeo audívit Dóminus, et dístulit: * et ignis accénsus est in Jacob, et ira ascéndit in Israël.
77:22 Quia non credidérunt in Deo: * nec speravérunt in salutári ejus:
77:23 Et mandávit núbibus désuper: * et jánuas cæli apéruit.
77:24 Et pluit illis manna ad manducándum: * et panem cæli dedit eis.
77:25 Panem Angelórum manducávit homo, * cibária misit eis in abundántia.
77:26 Tránstulit Austrum de cælo: * et indúxit in virtúte sua Áfricum.
77:27 Et pluit super eos sicut púlverem carnes: * et sicut arénam maris volatília pennáta.
77:28 Et cecidérunt in médio castrórum eórum: * circa tabernácula eórum.
77:29 Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis, et desidérium eórum áttulit eis: * non sunt fraudáti a desidério suo.
77:30 Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum: * et ira Dei ascéndit super eos.
77:31 Et occídit pingues eórum, * et eléctos Israël impedívit.
77:32 In ómnibus his peccavérunt adhuc: * et non credidérunt in mirabílibus ejus.
77:33 Et defecérunt in vanitáte dies eórum: * et anni eórum cum festinatióne.
77:34 Cum occíderet eos, quærébant eum: * et revertebántur, et dilúculo veniébant ad eum.
77:35 Et rememoráti sunt quia Deus adjútor est eórum: * et Deus excélsus redémptor eórum est.
77:36 Et dilexérunt eum in ore suo, * et lingua sua mentíti sunt ei.
77:37 Cor autem eórum non erat rectum cum eo: * nec fidéles hábiti sunt in testaménto ejus.
77:38 Ipse autem est miséricors, et propítius fiet peccátis eórum: * et non dispérdet eos.
77:38 Et abundávit ut avérteret iram suam: * et non accéndit omnem iram suam:
77:39 Et recordátus est quia caro sunt: * spíritus vadens et non rédiens.
77:40 Quóties exacerbavérunt eum in desérto, * in iram concitavérunt eum in inaquóso?
77:41 Et convérsi sunt, et tentavérunt Deum: * et Sanctum Israël exacerbavérunt.
77:42 Non sunt recordáti manus ejus, * die qua redémit eos de manu tribulántis.
77:43 Sicut pósuit in Ægýpto signa sua, * et prodígia sua in campo Táneos.
77:44 Et convértit in sánguinem flúmina eórum: * et imbres eórum, ne bíberent.
77:45 Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos: * et ranam, et dispérdidit eos.
77:46 Et dedit ærúgini fructus eórum: * et labóres eórum locústæ.
77:47 Et occídit in grándine víneas eórum: * et moros eórum in pruína.
77:48 Et trádidit grándini juménta eórum: * et possessiónem eórum igni.
77:49 Misit in eos iram indignatiónis suæ: * indignatiónem, et iram, et tribulatiónem: immissiónes per ángelos malos.
77:50 Viam fecit sémitæ iræ suæ, non pepércit a morte animábus eórum: * et juménta eórum in morte conclúsit.
77:51 Et percússit omne primogénitum in terra Ægýpti: * primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham.
77:52 Et ábstulit sicut oves pópulum suum: * et perdúxit eos tamquam gregem in desérto.
77:53 Et dedúxit eos in spe, et non timuérunt: * et inimícos eórum opéruit mare.
77:54 Et indúxit eos in montem sanctificatiónis suæ: * montem, quem acquisívit déxtera ejus.
77:54 Et ejécit a fácie eórum gentes: * et sorte divísit eis terram in funículo distributiónis.
77:55 Et habitáre fecit in tabernáculis eórum: * tribus Israël.
77:56 Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excélsum: * et testimónia ejus non custodiérunt.
77:57 Et avertérunt se, et non servavérunt pactum: * quemádmodum patres eórum convérsi sunt in arcum pravum.
77:58 In iram concitavérunt eum in cóllibus suis: * et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt.
77:59 Audívit Deus, et sprevit: * et ad níhilum redégit valde Israël.
77:60 Et répulit tabernáculum Silo: * tabernáculum suum, ubi habitávit in homínibus.
77:61 Et trádidit in captivitátem virtútem eórum: * et pulchritúdinem eórum in manus inimíci.
77:62 Et conclúsit in gládio pópulum suum: * et hereditátem suam sprevit.
77:63 Júvenes eórum comédit ignis: * et vírgines eórum non sunt lamentátæ.
77:64 Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt: * et víduæ eórum non plorabántur.
77:65 Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus: * tamquam potens crapulátus a vino.
77:66 Et percússit inimícos suos in posterióra: * oppróbrium sempitérnum dedit illis.
77:67 Et répulit tabernáculum Joseph: * et tribum Éphraim non elégit.
77:68 Sed elégit tribum Juda, * montem Sion quem diléxit.
77:69 Et ædificávit sicut unicórnium sanctifícium suum in terra, * quam fundávit in sǽcula.
77:70 Et elégit David, servum suum, et sústulit eum de grégibus óvium: * de post fœtántes accépit eum,
77:71 Páscere Jacob, servum suum, * et Israël, hereditátem suam:
77:72 Et pavit eos in innocéntia cordis sui: * et in intelléctibus mánuum suárum dedúxit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tu es Deus qui facis mirabília.
|
Psalm 77 [10]
77:1 Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego, * nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
77:2 Otworzę w podobieństwach usta moje, * będę opowiadał zagadki od początku.
77:3 Cośmy słyszeli i poznali * i ojcowie nasi powiadali nam.
77:4 Nie zostało zatajone przed ich synami * w drugim pokoleniu.
77:4 Opowiadamy chwalebne sprawy Pańskie i moc Jego, * i cuda Jego, które uczynił.
77:5 Wzbudził świadectwo w Jakubie, * i zakon położył w Izraelu.
77:5 A rozkazał ojcom naszym, żeby je oznajmiali synom swoim, * aby wiedziało drugie pokolenie.
77:6 Synowie, którzy się narodzą i powstaną, * będą je też opowiadać synom swoim.
77:7 Aby pokładali w Bogu nadzieję swoją, a nie zapominali spraw Bożych, * i pytali się o przykazania Jego.
77:8 Aby nie byli jak ojcowie ich, * pokolenie złe i drażniące.
77:8 Pokolenie które nie prostowało serca swego, * i nie był wierny Bogu duch jego.
77:9 Synowie Efraima, naciągający i spuszczający łuk * rzucili się do ucieczki w dzień bitwy.
77:10 Nie strzegli przymierza Bożego * i nie chcieli chodzić według zakonu Jego.
77:11 I zapomnieli dobrodziejstw Jego * i cudów Jego, które im ukazał.
77:12 Przed ojcami ich czynił dziwy * w ziemi egipskiej, na równinie Soan.
77:13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, * i zatrzymał wody jak w skórzanym worze.
77:14 I prowadził ich przez obłok we dnie, * a całą noc przy świetle ognia.
77:15 Rozszczepił skałę na pustyni * i napoił ich jak z wielkiej głębiny.
77:16 I wywiódł wodę z opoki, * i wyprowadził wody jak rzeki.
77:17 Lecz dalej jeszcze grzeszyli przeciw Niemu, * do gniewu pobudzali Najwyższego na pustyni.
77:18 I kusili Boga w sercach swoich * żądając pokarmu dla dusz swoich.
77:19 I mówili źle o Bogu, * i rzekli: Czyż może Bóg stół zgotować na pustyni?
77:20 Bo uderzył w skałę i wypłynęły wody * i potoki wezbrały.
77:20 Czy i chleb będzie mógł dać, * albo nagotować stół ludowi swemu?
77:21 Przeto usłyszał Pan i odłożył, * i ogień zapalił się przeciw Jakubowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi.
77:22 Bo nie zawierzyli Bogu * i nie mieli nadziei w wybawienie Jego.
77:23 I rozkazał obłokom z góry, * i bramy niebieskie otworzył.
77:24 I spuścił im niby deszcz mannę ku jedzeniu, * i chleb niebieski dał im.
77:25 Chleba anielskiego pożywał człowiek, * posłał im pokarmów dostatek.
77:26 Przyniósł wiatr południowy z nieba * i przywiódł mocą swą wiatr z zachodu.
77:27 I spuścił na nich mięso jak proch * i jak piasek morski ptactwo skrzydlate.
77:28 I spadło wpośród ich obozu, * dokoła ich namiotów.
77:29 I jedli, i najedli się bardzo, i uczynił zadość ich żądaniu, * nie byli zawiedzeni w żądzy swojej.
77:30 Jeszcze pokarmy ich były w ustach ich, * a gniew Boży zstąpił na nich.
77:31 I pobił najtłustszych wśród nich, * a wybranych Izraela powalił.
77:32 Przy tym wszystkim dalej grzeszyli * i nie wierzyli cudom Jego.
77:33 I przeszły w marności dni ich, * i lata ich z prędkością.
77:34 Gdy ich zabijał, szukali Go * i nawracali się, o świcie przychodzili do Niego.
77:35 I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem, * a Bóg wysoki jest ich odkupicielem.
77:36 I miłowali Go ustami swymi, * i językiem swym kłamali Mu.
77:37 Serce ich nie było z Nim szczere * i nie byli wiernymi przymierzu Jego.
77:38 A On jest miłosierny i miłościwy będzie grzechom ich, * i nie zatraci ich.
77:38 I wiele razy odwracał gniew swój, * i nie zapalał wszystkiego gniewu swego:
77:39 I pamiętał, że byli ciałem, * tchnieniem, które ulatuje i nie wraca.
77:40 Jak często drażnili Go na pustyni, * do gniewu pobudzali Go na pustkowiu.
77:41 Odwracali się i kusili Boga, * i drażnili Świętego Izraela.
77:42 Nie pamiętali o Jego ręce, * o dniu, gdy ich odkupił z ręki trapiącego:
77:43 Jak pokazywał w Egipcie znaki swoje * i cuda swe na równinie Soan.
77:44 I przemienił w krew rzeki ich * i deszcze ich, aby nie mogli pić.
77:45 Puścił na nich psie muchy i kąsały ich, * i żaby, a wygubiły ich.
77:46 I dał ich owoce chrząszczom * i robotę ich szarańczy.
77:47 I poraził gradem winnice ich, * a morwy ich mrozem.
77:48 I wydał gradowi bydło ich, * a majętności ogniowi.
77:49 Puścił na nich gniew zapalczywości swojej, * popędliwość i rozgniewanie i utrapienie, dopuszczenia przez aniołów złych.
77:50 Uczynił drogę ścieżce gniewu swego, nie chronił dusz ich od śmierci * i bydło ich wydał na śmierć.
77:51 I pobił wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, * pierwociny wszystkich ich prac w przybytkach Chama.
77:52 I wywiódł lud swój jak owce, * prowadził ich jak stado na pustyni.
77:53 I prowadził ich w nadziei, i nie bali się, * a nieprzyjaciół ich pokryło morze.
77:54 I przywiódł ich na górę świętą swoją, * górę, którą nabyła prawica Jego.
77:54 I wyrzucił przed nimi narody, * i losem rozdzielił im ziemię sznurem pomiaru.
77:55 I dał w przybytkach ich mieszkanie * plemionom izraelskim.
77:56 Lecz oni kusili i obrażali Boga wysokiego * i nie strzegli świadectw Jego.
77:57 I odwrócili się, a nie zachowali umowy, * jak ojcowie ich odmienili się w łuk opaczny.
77:58 Do gniewu Go wzruszyli na swych pagórkach * i bałwanami swymi pobudzali Go do zapalczywości.
77:59 Usłyszał Bóg i wzgardził, * i poniżył bardzo lud izraelski.
77:60 I odrzucił przybytek Szilo, * przybytek swój, kędy mieszkał między ludźmi.
77:61 I podał w niewolę ich moc * i piękność ich w ręce nieprzyjacielskie.
77:62 I dał pod miecz lud swój * i wzgardził dziedzictwem swoim.
77:63 Młodzieńców ich ogień pożarł, * a panien ich nie płakano.
77:64 Kapłani ich od miecza polegli, * a wdowy ich nie chodziły w żałobie.
77:65 I ocucił się Pan jak ze snu, * jak mocarz upojony winem.
77:66 I poraził nieprzyjaciół swych na tyłach, * wydał ich na hańbę wieczną.
77:67 I odrzucił namiot Józefa * i nie obrał pokolenia Efraima.
77:68 Ale obrał pokolenie Judy, * górę Syjon, którą umiłował.
77:69 I zbudował podobną do jednorożców świątynię swoją na ziemi, * którą ugruntował na wieki.
77:70 I obrał Dawida, sługę swego, i wziął go od trzód owiec, * od karmiących owiec wziął go:
77:71 Aby pasł Jakuba, sługę Jego * i Izraela, dziedzictwo Jego.
77:72 I pasł ich w niewinności serca swego * i w roztropności rąk swoich prowadził ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Thou art the God That doest wonders.
|
Ant. Propítius esto.
Psalmus 78 [11]
78:1 Deus, venérunt gentes in hereditátem tuam, polluérunt templum sanctum tuum: * posuérunt Jerúsalem in pomórum custódiam.
78:2 Posuérunt morticína servórum tuórum, escas volatílibus cæli: * carnes sanctórum tuórum béstiis terræ.
78:3 Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Jerúsalem: * et non erat qui sepelíret.
78:4 Facti sumus oppróbrium vicínis nostris: * subsannátio et illúsio his, qui in circúitu nostro sunt.
78:5 Úsquequo, Dómine, irascéris in finem: * accendétur velut ignis zelus tuus?
78:6 Effúnde iram tuam in gentes, quæ te non novérunt: * et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt:
78:7 Quia comedérunt Jacob: * et locum ejus desolavérunt.
78:8 Ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum, cito antícipent nos misericórdiæ tuæ: * quia páuperes facti sumus nimis.
78:9 Ádjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: * et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum:
78:10 Ne forte dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? * et innotéscat in natiónibus coram óculis nostris.
78:10 Últio sánguinis servórum tuórum, qui effúsus est: * intróeat in conspéctu tuo gémitus compeditórum.
78:11 Secúndum magnitúdinem brácchii tui, * pósside fílios mortificatórum.
78:12 Et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum: * impropérium ipsórum, quod exprobravérunt tibi, Dómine.
78:13 Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, * confitébimur tibi in sǽculum.
78:13 In generatiónem et generatiónem * annuntiábimus laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Be merciful.
Psalm 78 [11]
78:1 Boże, przyszli poganie do dziedzictwa Twego, splugawili Kościół Twój święty, * obrócili Jeruzalem w spiżarnię na owoce.
78:2 Porzucili trupy sług Twoich na strawę ptakom powietrznym, * ciała świętych Twoich zwierzętom ziemi.
78:3 Rozlali krew ich jak wodę dokoła Jeruzalem, * a nie było, kto by pogrzebał.
78:4 Staliśmy się wzgardą sąsiadom naszym, * pośmiewiskiem i szyderstwem dla tych, którzy są dokoła nas.
78:5 Dokądże, Panie, gniewać się będziesz do końca: * pałać będzie jak ogień zapalczywość Twoja?
78:6 Wylej gniew Twój na narody, które Cię nie znają, * i na królestwa, które imienia Twego nie wzywały.
78:7 Albowiem pożarli Jakuba * i miejsce jego spustoszyli.
78:8 Nie wspominaj starych nieprawości naszych, niech nas rychło uprzedzą litości Twoje, * bośmy się stali bardzo ubogimi.
78:9 Wspomóż nas, Boże, zbawicielu nasz, i dla sławy imienia Twego, Panie, wybaw nas, * a bądź miłościw grzechom naszym dla imienia Twego.
78:10 Niech nie mówią wśród narodów: Gdzież jest Bóg ich? * I niech się okaże nad poganami przed oczyma naszymi:
78:10 Pomsta krwi sług Twoich, która została wylana: * niech dojdzie do Ciebie wzdychanie związanych.
78:11 Według mocy ramienia Twego * zachowaj synów pomordowanych.
78:12 I oddaj sąsiadom naszym siedemkroć w ich łono, * urąganie ich, którym urągali Tobie, Panie.
78:13 A my, lud Twój i owce pastwiska Twego, * będziemy Cię wysławiać na wieki.
78:13 Z pokolenia na pokolenie * będziemy opowiadać chwałę Twoją.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 79 [12]
79:2 Qui regis Israël, inténde: * qui dedúcis velut ovem Joseph.
79:2 Qui sedes super Chérubim, * manifestáre coram Éphraim, Bénjamin, et Manásse.
79:3 Éxcita poténtiam tuam, et veni, * ut salvos fácias nos.
79:4 Deus, convérte nos: * et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
79:5 Dómine, Deus virtútum, * quoúsque irascéris super oratiónem servi tui?
79:6 Cibábis nos pane lacrimárum: * et potum dabis nobis in lácrimis in mensúra?
79:7 Posuísti nos in contradictiónem vicínis nostris: * et inimíci nostri subsannavérunt nos.
79:8 Deus virtútum, convérte nos: * et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
79:9 Víneam de Ægýpto transtulísti: * ejecísti gentes, et plantásti eam.
79:10 Dux itíneris fuísti in conspéctu ejus: * plantásti radíces ejus, et implévit terram.
79:11 Opéruit montes umbra ejus: * et arbústa ejus cedros Dei.
79:12 Exténdit pálmites suos usque ad mare: * et usque ad flumen propágines ejus.
79:13 Ut quid destruxísti macériam ejus: * et vindémiant eam omnes, qui prætergrediúntur viam?
79:14 Exterminávit eam aper de silva: * et singuláris ferus depástus est eam.
79:15 Deus virtútum, convértere: * réspice de cælo, et vide, et vísita víneam istam.
79:16 Et pérfice eam, quam plantávit déxtera tua: * et super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.
79:17 Incénsa igni, et suffóssa * ab increpatióne vultus tui períbunt.
79:18 Fiat manus tua super virum déxteræ tuæ: * et super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.
79:19 Et non discédimus a te, vivificábis nos: * et nomen tuum invocábimus.
79:20 Dómine, Deus virtútum, convérte nos: * et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propítius esto peccátis meis, Dómine.
|
Psalm 79 [12]
79:2 Który rządzisz Izraelem, posłuchaj, * który prowadzisz jak owce Józefa.
79:2 Który siedzisz na cherubinach, * ukaż się przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem.
79:3 Wzbudź moc Twoją i przyjdź, * abyś nas wybawił.
79:4 Boże, nawróć nas * i ukaż oblicze Twoje, a będziemy zbawieni.
79:5 Panie, Boże zastępów, * dokądże będziesz się gniewać na modlitwę sługi Twego?
79:6 Będziesz nas karmić chlebem płaczu * i napawać nas łzami obficie?
79:7 Wystawiłeś nas na przeciwieństwa sąsiadom naszym, * a nieprzyjaciele nasi naśmiewali się z nas.
79:8 Boże zastępów, nawróć nas * i ukaż oblicze Twoje, a będziemy zbawieni.
79:9 Przeniosłeś winnicę z Egiptu, * wygnałeś narody i zasadziłeś ją.
79:10 Byłeś przed nią przewodnikiem w drodze, * wsadziłeś korzenie jej i napełniła ziemię.
79:11 Cień jej okrył góry, * a jej gałęzie cedry Boże.
79:12 Puściła latorośle swe aż do morza, * a gałązki swe aż do rzeki.
79:13 Czemuż rozwaliłeś płot jej * i obierają ją wszyscy, którzy mimo idą drogą?
79:14 Zrył ją dziki wieprz z lasu, * a odyniec spasł ją.
79:15 Boże zastępów, wróć się, * wejrzyj z nieba i obacz, a nawiedź tę winnicę.
79:16 I napraw tę, którą szczepiła prawica Twoja, * i na syna człowieczego, któregoś sobie umocnił.
79:17 Spalona ogniem i rozkopana, * od łajania oblicza Twego poginą.
79:18 Niech będzie ręka Twoja nad mężem prawicy Twojej * i nad synem człowieczym, któregoś sobie umocnił.
79:19 A nie odstępujemy od Ciebie, ożywisz nas: * i będziemy wzywać imienia Twego.
79:20 Panie, Boże zastępów, nawróć nas * i okaż nam oblicze Twoje, a będziemy zbawieni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Be merciful unto our sins, O Lord.
|
℣. Gaudébunt lábia mea cum cantávero tibi.
℟. Et ánima mea, quam redemísti.
|
℣. My lips shall be fain when I sing unto Thee.
℟. And my soul, which Thou hast redeemed.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De libro primo Machabæórum
1 Mac 6:1-6
1 Et rex Antíochus perambulábat superióres regiónes, et audívit esse civitátem Elymáidem in Pérside nobilíssimam, et copiósam in argénto et auro,
2 Templúmque in ea lócuples valde et illic velámina áurea, et lorícæ, et scuta, quæ relíquit Alexánder Philíppi rex Mácedo, qui regnávit primus in Grǽcia.
3 Et venit, et quærébat cápere civitátem, et deprædári eam: et non pótuit, quóniam innótuit sermo his qui erant in civitáte:
4 Et insurrexérunt in prǽlium, et fugit inde, et ábiit cum tristítia magna, et revérsus est in Babylóniam.
5 Et venit qui nuntiáret ei in Pérside, quia fugáta sunt castra quæ erant in terra Juda:
6 Et quia ábiit Lýsias cum virtúte forti in primis, et fugátus est a fácie Judæórum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Adapériat Dóminus cor vestrum in lege sua et in præcéptis suis et fáciat pacem in diébus vestris:
* Concédat vobis salútem, et rédimat vos a malis.
℣. Exáudiat Dóminus oratiónes vestras, et reconciliétur vobis, nec vos déserat in témpore malo.
℟. Concédat vobis salútem, et rédimat vos a malis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Pierwszej Księgi Machabejskiej
1 Mch 6:1-6
1 A król Antioch przejeżdżał wyższe krainy i dowiedział się, iż było miasto Elimai w Persyjej barzo zacne i bogate we śrebro i złoto
2 I zbór w nim barzo bogaty, i tam zasłony złote, i pancerze, i tarcze, które zostawił Aleksander Filippów, król Macedoński, który napierwszy królował w Grecyjej.
3 I przyjachał, i starał się wziąć miasto i złupić je; ale nie mógł, bo się dowiedzieli o tym ci, którzy byli w mieście,
4 I powstali ku bitwie; i uciekł stamtąd, i odciągnął z wielkim smutkiem, i wrócił się do Babilonu.
5 I przyszedł, który mu oznajmił w Persyjej, że rozpłoszone są wojska, które były w ziemi Judzkiej,
6 A iż Lisjasz z wielkim wojskiem naprzód wyciągnął i udekł przed Żydami: i zmocnili się orężem i siłą, i korzyścią wielką, którą wzięli z obozów, które zwojowali.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. The Lord open your hearts in His law and commandments, and send peace in your days.
* May He grant you salvation and redeem you out of all evil.
℣. The Lord hear your prayers, and be at one with you, and never forsake you in the time of trouble.
℟. May He grant you salvation and redeem you out of all evil.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
1 Mac 6:6-9
6 Et invaluérunt armis, et víribus, et spóliis multis, quæ cepérunt de castris, quæ excidérunt:
7 Et quia diruérunt abominatiónem, quam ædificáverat super altáre, quod erat in Jerúsalem, et sanctificatiónem, sicut prius, circumdedérunt muris excélsis, sed et Bethsúram civitátem suam.
8 Et factum est, ut audívit rex sermónes istos, expávit et commótus est valde: et décidit in lectum, et íncidit in languórem præ tristítia, quia non factum est ei sicut cogitábat.
9 Et erat illic per dies multos, quia renováta est in eo tristítia magna, et arbitrátus est se mori.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Exáudiat Dóminus oratiónes vestras, et reconciliétur vobis, nec vos déserat in témpore malo,
* Dóminus, Deus noster.
℣. Det vobis cor ómnibus, ut colátis eum et faciátis ejus voluntátem.
℟. Dóminus, Deus noster.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
1 Mch 6:6-9
6 A iż Lisjasz z wielkim wojskiem naprzód wyciągnął i udekł przed Żydami: i zmocnili się orężem i siłą, i korzyścią wielką, którą wzięli z obozów, które zwojowali.
7 A iż obalili obrzydłość, którą był zbudował na ołtarzu, który był w Jeruzalem, a miejsce święte obtoczyli mury wysokimi jako pierwej, ale i Betsurę, miasto jego.
8 I zstało się, gdy król usłyszał te mowy, zlękł się i barzo się zafrasował, i legł na łożu, i wpadł w niemoc dla smutku, że mu się nie powiodło, jako myślił.
9 Był tam przez długi czas, bo się był odnowił w nim smutek wielki i zrozumiał, że miał umrzeć.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Niech Pan, wysłucha modlitwy wasze, a niech was w łaskę przyjmie ani was niech nie opuszcza czasu złego.
* Pan, Bóg nasz.
℣. Niech wam wszytkim da serce, abyście go chwalili a wolą jego czynili.
℟. Pan, Bóg nasz.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
1 Mac 6:10-13
10 Et vocávit omnes amícos suos, et dixit illis: Recéssit somnus ab óculis meis, et cóncidi, et córrui corde præ sollicitúdine:
11 Et dixi in corde meo: In quantam tribulatiónem devéni, et in quos fluctus tristítiæ, in qua nunc sum, qui jucúndus eram, et diléctus in potestáte mea!
12 Nunc vero reminíscor malórum, quæ feci in Jerúsalem, unde et ábstuli ómnia spólia áurea et argéntea quæ erant in ea, et misi auférre habitántes Judǽam sine causa.
13 Cognóvi ergo quia proptérea invenérunt me mala ista: et ecce péreo tristítia magna in terra aliéna.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Congregáti sunt inimíci nostri, et gloriántur in virtúte sua: cóntere fortitúdinem illórum, Dómine, et dispérge illos:
* Ut cognóscant quia non est álius qui pugnet pro nobis, nisi tu, Deus noster.
℣. Dispérge illos in virtúte tua, et déstrue eos, protéctor noster, Dómine.
℟. Ut cognóscant quia non est álius qui pugnet pro nobis, nisi tu, Deus noster.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ut cognóscant quia non est álius qui pugnet pro nobis, nisi tu, Deus noster.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
1 Mch 6:10-13
10 I wezwał swych przyjaciół wszytkich, i rzekł im: Odszedł sen od oczu moich i upadłem, i straciłem serce przed frasunkiem.
11 I rzekłem w sercu moim: Ku jakiemuźem kłopotowi przyszedł, i w jakie nawałności smutku, w którymem teraz jest, którym był wesoły i wdzięczny w mocy mojej?
12 A teraz wspominam sobie na złości, którem zbroił w Jeruzalem, skądem też zabrał wszystkę korzyść złotą i śrebrną, która była w nim, i posłałem, aby zabrano, którzy mieszkali w Judzkiej ziemi bez przyczyny.
13 Poznałem tedy, iż dlatego nalazły mię te nędze: a oto ginę od żałości w cudzej ziemi.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Our enemies are gathered together, and make their boast of their own strength. O Lord, break their power, and scatter them
* That they may know that there is none other that fighteth for us, but only Thou, O our God!
℣. Scatter them in thy strength, and destroy them, O Lord our Shield.
℟. That they may know that there is none other that fighteth for us, but only Thou, O our God!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. That they may know that there is none other that fighteth for us, but only Thou, O our God!
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Da, quǽsumus, Dómine, pópulo tuo diabólica vitáre contágia: et te solum Deum pura mente sectári.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Spraw, błagamy Cię, Panie, by lud Twój uniknął wpływu szatana i by sercem czystem szukał Ciebie samego, swojego Boga.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|